Minimalizacja ryzyka chorób sercowo-naczyniowych stanowi wielkie wyzwanie dla medycyny. Europejskie konsorcjum proponuje identyfikację biomarkerów, które można by wykorzystać do przewidywania ryzyka takich chorób.
Wysoka zapadalność na choroby układu krążenia stanowi znaczące
obciążenie społeczno-ekonomiczne w krajach rozwiniętych. Szeroko
zakrojone badania kliniczne doprowadziły do identyfikacji biomarkerów,
które można wykorzystać do przewidywania ryzyka chorób serca. Wciąż
jednak brak odpowiedzi, czy biomarkery te mają mieć charakter ogólny,
czy też przeznaczone są do stosowania w medycynie precyzyjnej.
Aby rozwikłać ten problem, zespół finansowanego przez UE projektu
BIOMARCARE (Biomarker for cardiovascular risk assessment in Europe) oznacza biomarkery na dużą skalę na europejskich kohortach. Wynik projektu powinien zapewnić ogólny obraz wartości prognostycznej istniejących i nowo pojawiających się biomarkerów.
Konsorcjum zastosowało najnowocześniejsze technologie ilościowe (proteomiczną, transkryptomiczną, metabolomiczną i miRNA) do identyfikacji biomarkerów na podstawie ich powiązań z ryzykiem sercowo-naczyniowym i fenotypem choroby. Biomarkery te są poddawane walidacji wśród populacji europejskiej, przy czy plan długoterminowy zakłada identyfikację tych biomarkerów, które można wykorzystać do oceny ryzyka sercowo-naczyniowego.
Biorąc pod uwagę objętość analizowanych próbek, harmonizacja danych stanowi poważne wyzwanie. Partnerzy projektu BIOMARCARE zajęli się tym problemem tworząc centralny ośrodek danych, który otrzymuje dane z różnych ośrodków badawczych i przygotowuje je do analizy.
Wyniki badania przyczynią się do realizacji strategii uzyskiwania zindywidualizowanej prognozy ryzyka choroby sercowo-naczyniowej. Powiązanie biomarkerów z wyborami dotyczącymi trybu życia i przyjmowanymi lekami powinno pomóc w sformułowaniu polityki zdrowotnej i potencjalnie zmniejszyć częstość występowania chorób układu krążenia.
Poza perspektywą zdrowotną, przemysł farmaceutyczny byłby też zainteresowany rozwiązaniem wykorzystującym biomarkery w celu zwiększenia sukcesu technicznego nowych związków chemicznych. Zastosowanie podejścia opartego na biomarkerach umożliwiłoby znacznie szybsze uzyskanie rezultatów w procesie opracowywania leków, znacząco obniżając koszty badań i rozwoju.
