Nowy czynnik komórkowy w chorobach immunologicznych

Komórki dendrytyczne są komórkami odpornościowymi prezentującymi antygeny i odgrywają ważną rolę w odporności wrodzonej i nabytej. W późnych latach 1990 naukowcy odkryli subpopulację skórnych mieloidowych komórek dendrytycznych o wyraźnie odmiennym fenotypie, które nazwano komórkami dendrytycznymi 6-sulfo-LacNAc+ (slanDC).

Komórki slanDC wydzielają duże ilości cytokin prozapalnych, takich jak TNFα i IL-12, i uczestniczą w patofizjologii wielu chorób, w tym choroby Leśniowskiego-Crohna i reumatoidalnego zapalenia stawów. Niewątpliwie odgrywają rolę w regulacji odpowiedzi immunologicznej, w związku z tym konieczne jest zbadanie ich biologii. W związku z tym, projekt EMBRACING SLANDC finansowany ze środków UE miał na celu zbadanie mechanizmów dojrzewania, migracji i przeżycia tych komórek.

Naukowcy opisali markery ulegające ekspresji na powierzchni aktywowanych komórek slanDC i wstępnie wykazali, że mechanizmy epigenetyczne mogą regulować ekspresję IL12 w tych komórkach. Aby wyjaśnić, dlaczego lipopolisacharydy mają negatywny wpływ na przeżycie komórek slanDC, analizowano mechanizmy starzenia, w tym zewnątrzkomórkowe szlaki sygnałowe, efekty autokrynowe i parakrynowe związane z endogennymi cytokinami oraz ekspresję receptorów śmierci. Obserwacje sugerowały, że śmierć komórek slanDC może być częściowo wywoływana utlenianiem zachodzącym z udziałem reaktywnych form tlenu.

Analizując znaczenie komórek slanDC w procesach chorobowych, naukowcy badali ich kolokalizację z innymi komórkami odpornościowymi i ich zdolność do migracji. W tym kontekście kładziono nacisk na ekspresję receptorów chemikin i zdolność tych komórek do chemoatrakcji neutrofili.

Uzyskane w projekcie wyniki dostarczyły nowej wiedzy na temat charakterystyki czynnościowej ludzkich komórek slanDC. Wyniki projektu rzuciły nowe światło na patogenezę chorób, co może zaowocować stworzeniem nowych metod leczenia różnych chorób immunologicznych.