Chemia plus biologia równa się skuteczniejsza walka z rakiem
O wszystkich funkcjach i dysfunkcjach organizmu decydują miliardy cząsteczek chemicznych. Nowe techniki eksperymentalne umożliwiają badanie zmian chemicznych odgrywających rolę w raku piersi.
Połączenie chemii syntetycznej i biologii jest doskonałym sposobem na
badanie cząsteczek biologicznych uczestniczących w procesach
patologicznych. Umożliwia też opracowywanie leków zgodnie z odpowiednimi
celami biologicznymi.
Biochemicy zainicjowali finansowany ze środków UE projekt "Using
chemical-biology to synthesis and study nuclear receptor proteins"
(CHEMBIONMR), aby poznać niektóre cząsteczki i ich elementy odgrywające
istotną rolę w raku piersi. Głównym przedmiotem prac były receptory
estrogenowe. Około 75% wszystkich przypadków raka piersi jest
ER-pozytywnych.
Potranslacyjne modyfikacje (PTM) cząsteczek zachodzą po przełożeniu
przez rybosomy kodu informacyjnego RNA na konkretne łańcuchy
aminokwasów. Pełnią one ważną rolę w późniejszym funkcjonowaniu wielu
cząsteczek i stanowią ważne cele terapii lekowych. Są także istotne dla
działania receptorów estrogenowych.
Aż do niedawna syntezowanie dokładnie zdefiniowanych struktur
receptorów estrogenowych zawierających PTM było dość trudne. Uczestnicy
projektu CHEMBIONMR dokonali tego, wprowadzając PTM z jednej strony
domeny wiążącej ligandy receptorów estrogenowych, czyli obszaru na
receptorze wiążącego estrogen. Aby sprawdzić wpływ PTM na działanie
receptora estrogenowego, uczeni wprowadzili sondę fluorescencyjną w
odpowiedniej lokalizacji.
Wykorzystano szereg technik biofizycznych (polaryzacja
fluorescencyjna, dichronizm kołowy i magnetyczny rezonans jądrowy) oraz
dynamicznych symulacji molekularnych. Wyniki badań wskazują na istnienie
zależnego od PTM (fosforylacja) ale niezależnego od ligandów szlaku
aktywacji receptorów estrogenowych.
Jest to szczególnie ważne, jeśli chcemy zrozumieć, dlaczego niektóre
postacie raka piersi są ER-negatywne i oporne na lek tamoksyfen.
Tamoksyfen jest antagonistą receptorów estrogenowych, czyli cząsteczką
podobną do estrogenu, ale konkurującą z nim na miejscu wiążącym ligandy
ER. Podawanie tamoksyfenu może w niektórych przypadkach nie powodować
zmniejszenia progresji nowotworu, ponieważ aktywowanie receptorów
estrogenowych zależy od fosforylacji receptora, a nie wiązania ligandu.
Dzięki projektowi CHEMBIONMR lepiej rozumiemy raka piersi i
mechanizmy aktywacji receptorów estrogenowych, które mogą stanowić cel w
jego terapii. Ponadto powstały ważne narzędzia do badania PTM, które
mają bardzo istotne znaczenie dla przekazywania sygnałów w komórkach i
działania cząsteczek. Wyniki tych badań mają pozwolić na lepsze poznanie
procesów patologicznych oraz opracowanie nowych terapii przynoszących
ulgę milionom ludzi na całym świecie.
opublikowano: 2015-03-03